تولدت مبارک پدرم...

با تو، باران بهاری ‏ام را پایانی نیست و بی‏ تو، پرنده‏ای آشیان گم‏ کرده در جاده‏ های پاییزم.
تو که هستی، پنجره، با بال‏ هایی گشوده از آفتاب، باغچه را مرور می‏ کند. با تو، نفس‏های مادرانه، تیررس اضطراب و تشویش را مجال نمی‏ دهند.
آجر به آجر، ساخته می‏شوم؛ وقتی پناه دست‏ های امنت، موسیقی مهربان عشق را به ترنم می‏ آیند.
بی‏ تو، بن‏ بستی می‏ شوم در هزار توی رنج‏ های خویش.
بی‏ تو، شکوه جهان، ویران ه‏ای است مسکوت و بی ‏هیاهو.

می‏ ستایمت که رونق کوچه‏ های سردسیر وجودم هستی؛ آن‏چنان که آفتاب، رگ‏های سپید قطب را.

پناهگاه امن خانه
شانه‏ هایت، ستون محکمی است پناهگاه امن خانه را.
دست در دستانم که می‏گذاری، خون گرم آرامش، در کوچه رگ‏ هایم می‏دود.
در برابر توفان‏های بی‏رحم زندگی می‏ ایستی؛ آن‏چنان‏که گویی هر روز از گفت‏وگوی کوهستان‏ ها باز می‏ آیی.
لبخند پدرانه‏ ات، تارهای اندوه را از هم می‏دراند.
تویی که صبوری‏ ات، دل‏های ناامید را سپیده‏ دم امیدواری است. مرام نامه دریا را روح وسیعت به تحریر می‏ آید؛ آن هنگام که ابرهای دلتنگی، پنجره‏های خانه را باران می‏پاشند.
آسمان همواره بوسه بر پیشانی بلندت را آرزومند است.

همیشه عاشقانه پدرم را دست داشتم و دارم..ایشالا تا وقتی که زندم سایش بالا سرم باشه و پیشتیبان همیشگیم باشه

پدرم تولدت مبارک